Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕΡΟΣ Β'


Λοιπόν! Συνάντηση γονέων νούμερο 2, αρχές Δεκεμβρίου.
Έχω πάρει όλα τα ηρεμιστικά μου και τα χαλαρωτικά μου και ξεκινάω για το σχολείο.

(παρένθεση: Δεν ξεκινάω για το σχολείο! Φεύγω από το γραφείο για να πάω στο σχολείο, διότι οι δάσκαλοι των Δημοσίων σχολείων κάνουν τις συναντήσεις στις 12.30 το μεσημέρι δεδομένου ότι δεν μπορούν να κάνουν και υπερωρίες, δεδομένης της βαριάς τους εργασίας όλη την μέρα! Ως εκ τούτου, η εργαζόμενη μητέρα τριών παιδιών, φεύγει από το γραφείο, παίρνει το μετρό, παίρνει το αυτοκίνητο, πηγαίνει στο σχολείο, κάνει την συνάντηση, και μετά ξαναπαίρνει το αυτοκίνητο, παέι στο μετρό, παίρνει το μετρό, και γυρνάει στο γραφείο για να συνεχίσει την ξεκούραστη μέρα της!)

Φτάνει λοιπόν η μητέρα-Οδυσσέας στην συνάντηση για να δει την δασκάλα UFO. Περιμένει με αγωνία τα αποτελέσματα της προσπάθειας του μήνα. Δεν έχει πάρει τον μπαμπά μαζί γιατί φοβάται μην βρεθεί αυτή (η δασκάλα) στο χώμα και αυτός στην φυλακή!

Εγώ πρόοδο στο σπίτι δεν είδα. Η κασετίνα έφευγε από το σπίτι με τρία μολύβια, γόμα και ξύστρα και γύρναγε σπίτι με ένα μολύβι (αλλά όχι κάποιο από τα τρία δικά μας) και χωρίς γόμα και ξύστρα. Η Faber Castel, η rotring και άλλοι πωλητές σχολικών ειδών μου στέλνουν τακτικά ευχετήριες κάρτες και χαιρετίσματα ως μεγάλο χορηγό.

Τα βιβλία γυρνούσαν πατημένα, σκισμένα, και ποτέ όλα. Κάποτε μόνο το βιβλίο των εργασιών, άλλοτε μόνο των μαθηματικών, κάποιες φορές ΚΑΙ τετράδιο (τρελλο πάρτυ στο σπίτι), και η κυρία που τον παίρνει απο το σχολείο σε ρολο αστυνόμου Σαίνη να αλωνίζει κάθε μέρα την τάξη να βρει τα χαμένα μας υπάρχοντα.
Μέσα σε ένα μήνα χάσαμε 12 μολύβια, 5 γόμες και αμέτρητες ξύστρες. Αγοράσαμε δύο φορές το βιβλίο των εργασιών των Μαθηματικών και μία φορά το βιβλίο της γλώσσας.
Άρα από θέμα τάξης, τζίφος το αποτέλεσμα.
Μέσα μου όμως ήλπιζα ότι παρά τα προβλήματα, θα άκουγα τουλάχιστον ότι έχει σαφή πρόοδο στο γνωστικό κομμάτι (την οποία εγώ έβλεπα πλέον στο σπίτι). Πήγα λοιπόν με την καλύτερη δυνατή διάθεση που μπορεί να έχει άνθρωπος υπο αυτές τις συνθήκες.

Μπαίνω λοιπόν και χαιρετώ την γυναίκα και αναγκάζομαι να πιάσω το χέρι με την αφή ποδιού ψόφιου πουλιού, (κοκαλιάρικο, κρύο και άτονο) και κάθομαι.

Με το που κάθομαι μου βγάζει ένα χαρτί, προφανώς από κάποιο βιβλίο, το οποίο αναφέρει μία σειρά προβλημάτων συμπεριφοράς παιδιών, και μου κυκλώνει 4. Αδυναμία συγκέντρωσης, συνεχής κίνηση, αταξία (στα πράγματά του), και διάσπαση προσοχής.

Στην συνέχεια μου παρουσιάζει ένα πλάνο για το πως θα παρακολουθούμε σε εβδομαδιαία βάση την πρόοδό του σε κάθε ένα από αυτά τα θέματα.
Φιλότιμη προσπάθεια θα πει κανείς, και αυτό σκέφτηκα και εγώ, μέχρι που ξεκίνησε η συζήτηση:
- Λοιπόν πως πάει με τα μαθήματα?
- Ξέρετε λόγω των λόγων που σας περιέγραψα και την προηγούμενη φορά, δεν έχω διαμορφώσει ακόμη γνώμη για τις ικανότητες τού Γιώργου.
(δεύτερη παρένθεση: την προηγούμενη ημέρα γύρισε το τετράδιο ορθογραφία σπίτι και κάτω από την ημερομηνία που θα έπρεπε να έχει το κείμενο, είχε μία πρόταση της δασκάλας: "χάζευε και δεν πρόλαβε να γράψει την ορθογραφία του" και δίπλα μία σφραγίδα λυπημένη φατσούλα που έλεγε I am sorry!)

Ξερή η δύστυχη μάνα για δεύτερη φορά.

- Ξέρετε της λέω παρατηρώ ότι τον τελευταίο μήνα, είναι ακόμη πιο τσαπατσούλης από τον προηγούμενο. Εσείς δεν τους λέτε το μεσημέρι πριν φύγουν να μαζέψουν τα πράγματά τους, τα βιβλία τους κτλ?
- Τους το λέω΄.
- Και? της λέω ελαφρώς εκνευρισμένη. Εσείς το λέτε και ο δικός μου σας γράφει?
- Όχι μου λέει, απλώς είναι πολύ αφηρημένος και δεν με ακούει. Για παράδειγμα, μου λέει, χτες το μεσημέρι την ώρα του μαθήματος, έφτιαξε 10 σαΐτες και τις έβαλε κάτω από το θρανίο του.
Παθαίνω φυσικά ταμπλά εγώ με το που το ακούω αυτό. Κόρη καθηγητή ούσα, όταν ακούω τέτοια, μου σηκώνεται η τρίχα.

- Συγγνώμη, της λέω λίγο αγριεμένη αυτή την φορά, σε ποιο νούμερο σαϊτα πιστεύετε ότι θα έπρεπε να τον σταματήσετε δηλαδή. Στην πρώτη όχι, στην δέυτερη όχι, έως την δέκατη δεν βρήκατε τον τρόπο?

Τι ήθελα και το άνοιξα το στόμα μου? Την πιάνει κρίση....
-Τώρα είστε επιθετική, (βαριανασαίνοντας) και εγώ δεν μπορώ να συνεργάζομαι με αυτό το τρόπο, και εγώ έχω πτυχία και έχω κάνει σπουδές, και όλα αυτά που κάνω τα έχω μελετήσει, και υποθέτω (με αναστεναγμό και βαριά ανάσα) ότι θα πρέπει να ανεχτούμε η μία την άλλη μέχρι το τέλος του χρόνου. Αν παρακολουθούσε η Μάρθα Βούρτση θα έκαιγε όλες τις παλιές της ταινίες, και θα τις παρέδιδε όλα τα βραβεία.

Χρησιμοποιώ και τα δύο μου χέρια για να κλείσω το στόμα μου, μην αρχίσω να γελάω μέχρι δακρύων με την υστέρω και προσποιούμαι ότι την ακούω προσεκτικά, για να μην χρειαστεί να της πατήσω τις ωοθήκες (άμεση θεραπεία υστερίας).

- Εγώ μου λέει δεν πιστεύω στην πειθαρχία. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να χρησιμοποιούν τα παιδιά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους προς όφελός τους.
- Και προς ακριβώς χρησιμοποιείτε την τσαπατσουλιά του μικρού μου προς όφελός του? ρώτησα με γνήσια περιέργεια.

-Ήρθατε εδώ για να με κρίνετε, αλλά εγώ θα ακολουθήσω το πλάνο που σας είπα και θα τα ξαναπούμε σε ένα μήνα.

Εγώ έλεγα μόνο ναι, προκειμένου να τελειώσει γρήγορα αυτό που ζούσα και να γυρίσω σπίτι.

Φεύγοντας σκεφτόμουν αν έπρεπε να αισθάνομαι καταραμένη από τον Θεό που μου έτυχε αυτή η δασκάλα, ή τυχερή επειδή αυτή η δασκάλα έπεσε σε ΑΥΤΟ το παιδί το οποίο είναι βολικό και εύκολο.
Το ίδιο σενάριο στον πρώτο μου γιο, ήταν one way ticket στο φρενοκομείο.

Σε επόμενο τεύχος, κατάστρωση οικογενειακού σχεδίου δράσης!!!