Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

Η μαμά λείπει ταξίδι για δουλειάς (μέρος Α)

Δεν ξέρω αν έχει τίποτα περίεργο η αντίστοιχη ταινία με τον μπαμπά (που λείπει ταξίδι για δουλειές) γιατί δεν την έχω δει, και δεν θέλω να δώσω λάθος ιδέες, απλώς μου άρεσε (και μου ταίριαζε) ο τίτλος!

Εγώ γενικώς ταξιδεύω λόγω δουλειάς. Τα ταξίδια μου έχουν τα εξής χαρακτηριστικά

Α) είναι σχετικά συχνά

B) είναι σχετικά σύντομα (πάω την μία γυρνάω την άλλη)

Γ) είναι σε διάφορα εξωτικά μέρη που τελειώνουν σε –ία: Αλβανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία, Τουρκία. Καμιά φορά είναι σε άλλα πιο εξωτικά μέρη όπως Μόσχα, Ουκρανία, Καζακστάν και άλλα λαχταριστά! Πολύ σπάνια δε, είναι σε πιο πολιτισμένα μέρη όπως Βιέννη, Μόναχο και λοιπές χώρες.

Η ανακοίνωση του ταξιδιού συνοδεύεται πάντα απο διαμαρτυρίες και γκρίνια. Αντίθετα από ότι θα περίμενε κανείς, δεν διαμαρτύρεται ούτε γκρινιάζει ο πολύπαθος πατέρας ο οποίος θα περάσει μόνος του τις ημέρες με τους τρεις τρομοκράτες. Διαμαρτύρονται κυρίως οι άλλοι δύο. Οι μεγάλοι. Αυτοί που όσοι ώρα είμαι σπίτι με βασανίζουν σε βαθμό που σκέφτομαι να μετοικήσω μόνιμα σε κάποια χώρα με κατάληξη σε –αν. (το Κιργιστάν μου ακούγεται ενδιαφέρον!).

Όπου λαμβάνουν χώρα διάλογοι εξαιρέτου καλλονής:

-Δεν μας αγαπάς και όλο θέλεις να φεύγεις...

- Μα βρε χρυσό μου, δεν το επέλεξα εγώ. Πρέπει να πάω για την δουλειά μου.

- Ναι αλλά εμείς δεν σε έχουμε δει καθόλου.

- Αγόρι μου και όταν με βλέπεις μου γκρινιάζεις γιατί ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή και δύει στην δύση (αυτό στον μεγάλο που είναι φοβερός (!) γκρινιάρης)

- Δεν με νοιάζει. Εγώ δεν θέλω να φύγεις.

- Σε παρακαλώ λουλουδάκι μου θα λείψω μόνο δύο μέρες.

- Δύο μέρες!!!!!!!!!! Και εμείς δεν θα σε δούμε καθόλου.

Αυτή η συζήτηση αν δεν την κόψω με δημοκρατικές διαδικασίες (Τέρμα η συζήτηση. Θα φύγω την Δευτέρα και δεν έχει νόημα να γκρινιάζεις) μπορεί να τραβήξει στο διεινεκές.

Μετά ξεκινάει ο μεσαίος ο οποίος ως πιο μικρός δεν έχει και αίσθηση του χρόνου.

- Δηλαδή θα φύγεις τώρα και το βράδυ θα γυρίσεις?

- Όχι αγόρι μου. Θα φύγω σήμερα, το βράδυ θα κοιμηθώ στα Τίρανα/ στο Βελιγράδι/ στη Σόφια/στο Βουκουρέστι και αύριο με πόνο στην καρδιά θα αποχωριστώ αυτή την κατα τ’ άλλα ωραιότατη πόλη και θα γυρίσω.

- Δηλαδή θα έρθεις να με πάρεις από το σχολείο? (το χαβά του αυτός)

- Όχι αγόρι μου, αφού σου είπα ότι θα γυρίσω αύριο το βράδυ. Αργά.

- Αλλά αύριο το πρωί που θα ξυπνήσω θα είσαι εδώ. ‘Ετσι μανούλα?

- Με αυτό το «έτσι μανούλα» με έχει αποτελειώσει.

Και λέω αποτελειώσει γιατί η προοπτική του ταξιδιού καθεαυτού είναι πολύ (!) ξεκούραστη.

Οι πτήσεις προς τις χώρες αυτές έχουν τις εξής δύο διαστροφές :

Α) αναχωρούν πολύ νωρίς το πρωί. Για παράδειγμα στις 06.45 ή στις 07.15’. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να είσαι στο αεροδρόμιο στις 05.45 ή 06.15 αντίστοιχα, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να σηκωθείς περίπου μαζί με τον φούρναρη στην γωνία.

Β) Επιστρέφουν αργά το βράδυ. Δηλαδή προγραμματισμένη άφιξη είναι συνήθως 22.45’ (το έχω προσέξει αυτό, αυτή η ώρα είναι πολύ δημοφιλής στις αφίξεις). Που σημαίνει ότι φτάνει στις 23.30, και ότι φτάνεις σπίτι το νωρίτερο στις 12 και κάτι.

Και φυσικά, την επομένη φρέσκια φρέσκια στην δουλειά.

Και ποια είναι η πρώτη κουβέντα που ακούς? ‘Αντε, ξεκουράστηκες με το ταξιδάκι!