Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΜΑΤΑ




Το γνωστό μεσαίο παιδί σάντουιτς ξαναχτυπά!
Αυτή την φορά πήγε σχολείο. 1η Δημοτικού! Το μαθητάκι μου!
Φόρεσε την τσάντα στην πλάτη, πήρε καινούρια μολύβια και γόμες, τον ντοπάραμε ηθικά και ψυχολογικά και ξεκίνησε πριν τρεις μήνες!!!
Τυχαίο που έκτοτε δεν βρήκα χρόνο να γράψω τίποτα? Μπα...
Γυρνάει το παιδί τις δύο πρώτες εβδομάδες και έχει κάτι γράμματα να γράψει...
Τις επόμενες δύο εβδομάδες, γράφει κάτι συλλάβές... Λέω δεν πειράζει, μάλλον η γυναίκα έχει σύστημα και τα πηγαίνει αργά τα παιδιά. Έχει φτάσει 28η Οκτωβρίου και εμείς π και α: πα...
Βλέπω τον δικό μου που ενώ (απόφοιτος ιδιωτικού νηπιαγωγείου με ψυχοπαθή δασκάλα) ήξερε να γράφει και να διαβάζει κανονικά, αρχίζει και μπερδεύει τα γράμματα, τις συλλάβές, διαβάζει άλλα αντί άλλων και γενικά έχει αποδιοργανωθεί πλήρως.
Αρχίζει να με λούζει ο κρύος ιδρώτας. Λέω, μαθησιακές δυσκολίες: δυσλεξία ή ο Θεός ξέρει τι άλλο και αρχίζω να ψάχνομαι. Πέρνω τηλέφωνο στο νηπιαγωγείο που τα είχε δει λογοθεραπεύτρια για να μάθω τι είχε πει. Και επιτέλους έρχεται η επιθυμητή ημέρα της συνάντησης γονέων με την δασκάλα και πηγαίνω με σφιγμένο το στομάχι (κακοσυνηθισμένη από τον δάσκαλο του μεγάλου ο οποίος ήταν πάντα πολύ κοντά τους) να ακούσω τι έχει να μου πει η δασκάλα για το καμάρι μου και για τις "μαθησιακές" του δυσκολίες.

Αρχικά μαθαίνω ότι το παιδί μου είναι φοβερός τσαπατσούλης, δεν κρεμάει το μπουφάν του, δε μαζεύει την τσάντα του, τα βιβλία του κτλ. και όταν τελειώνουμε με αυτά τα φοβερά εγκλήματα του παιδιού που δεν έχει κλείσει ακόμη τα έξι, την ρωτάω:
-"Με τα μαθήματα πως πάει?"
- "Κοιτάξτε, μου λέει, είναι πολύ αφηρημένος και απρόσεκτος. Αδυνατεί να συγκεντρωθεί στο μάθημα για πάνω από 10 λεπτά".
- "Μάλιστα της λέω και τι κάνετε εσείς για αυτό?"
-" Τι να κάνω δηλαδή?" μου λέει. "Τον έχω ξέρετε και λίγο μακριά μου και δεν τον παρακολουθώ από κοντά"
- "Μαθησιακά λοιπόν πως πάει?" το χαβά μου εγώ...
- "Λόγω του ότι είναι αρκετά αφηρημένος και απρόσεκτος, δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά πως πάει στην γλώσσα..."
Δίνω τόπο στην οργή και τη ρωτάω (αναμένοντας την απάντηση με περιφάνεια γιατί έχω δουλέψει με το παιδί και ξέρω ότι στην αριθμητική είναι τσακάλι)
-" Στα μαθηματικά?"
-" Κοιτάξτε λόγω του λόγου που σας είπα και πριν, ούτε στα μαθηματικά ξέρω να σας πω πως πάει..." " Γενικά για να σας πω την αλήθεια, δεν έχω ασχοληθεί με τον γιο σας"

Πως άντεξα η δύστυχη μάνα αυτό το χτύπημα χωρίς να ρίξω και εγώ χτύπημα, είναι ένα ερώτημα που θα διερευνηθεί από τις επόμενες γενιές...

Με όλη την ψυχραιμία που μου έμεινε (δεν ξέρω που ήταν κρυμμένη), την ρώτησα:
_"Και τι σκοπεύετε να κάνετε για αυτό?"
Τι το 'θελα, ξεκίνησε ενας μονόλογος με στυλ όμως ερώτησης και εσείς πως το βλέπετε αυτό, με διάφορες προτάσεις για να μάθει πως τα πάει ο μικρός μου στο μάθημα...
Το μόνο παρήγορο από αυτή την συνάντηση είναι ότι μου πέρασαν όλα τα άγχη περί μαθησιακών δυσκολιών (πράγμα που μου επιβεβαίωσε και η λογοθεραπεύτρια μόλις βρήκε τα αρχεία της για τον μικρό), γιατί σκέφτηκα ένα παιδί, παρατημένο μόνο σε μία γωνία της τάξης που κάνει ότι θέλει, όση ώρα θέλει, και μόνο εάν θέλει είναι φωστήρας και όχι δυσλεκτικό!

Στο επόμενο post θα σας ενημερώσω για την επόμενη συνάντηση γονέων που έλαβε χώρα ένα μήνα μετά από αυτήν...

Τώρα πάω να πάρω κανένα ηρεμιστικό, γιατί ξαναφούντωσα η γυναίκα!

3 σχόλια:

mama.eton37 είπε...

grafeis katapliktika! eimai mitera enos agoriou 20 minon ki enos skiliou 5,5 eton. se thavmazo, alla mallon afto exeis varethei na to akous!

mama.eton37 είπε...

ερώτηση κρίσεως: το παιδί παει σε Δημοσιο ή ιδιωτικό; αν παει σε ιδιωτικό σε ποιό;

Mama Maria είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ! Προσπαθώ να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα με χιούμορ γιατί αλλιώς είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα!!
Λοιπόν το παιδί πάει σε Δημόσιο, σε καλή περιοχή όμως και σε καλό Δημόσιο. Με καλό Διευθυντή, αλλά δυστυχώς άθλια δασκάλα....